Celem projektu jest opracowanie nowych metod dostarczania tlenku azotu w postaci donorów tlenku azotu (s-nitrozotiole, oksymy), czyli substancji, które w kontrolowany sposób uwalniają tlenek azotu ze swojej struktury z biokompatybilnych nanostruktur polimerowych. Poprzez umieszczenie donorów NO oraz modyfikację nanocząstek polimerowych, planuje się otrzymać struktury uwalniające NO w określonym czasie oraz stężeniu. Uwolnienie dużej ilości i w krótkim czasie tlenku azotu w wybranej komórce powoduje zatrzymanie jej proliferacji (efekt cytostatyczny), natomiast uwalnianie NO w długich odcinkach czasu może być wykorzystane w celu osiągnięcia efektu przeciwzapalnego i/lub przeciwbakteryjnego.

Tlenek azotu jest związkiem chemicznym o wielu pożądanych właściwościach: jest efektywnie działającym na komórki antyoksydantem, pełni funkcję przeciwzapalną, czy wspomaga terapię antynowotworową. Tlenek azotu w układzie krwionośnym zostaje bardzo szybko unieszkodliwiony przez hemoglobinę (150 - 500 µm od miejsca pojawienia się). Wobec tak szybkich przemian NO, niezbędne staje się zastosowanie odpowiedniego jego nośnika. Kluczowym zagadnieniem realizowanym w projekcie jest modyfikacja i kontrola procesu uwalniania NO w celu osiągnięcia zamierzonych efektów: 1) szybkie i kontrolowane uwolnienie NO (np. na żądanie pod wpływem środowiska pH w komórce lub promieniowania), które może znaleźć zastosowanie w terapii anty-nowotworowej; 2) spowolnione i długotrwałe wydzielanie NO jest czynnikiem wspomagającym proces gojenia się ran.

Planowane badania pozwolą na uzyskanie istotnych w dziedzinie biotechnologii danych, odnośnie wykorzystania polimerowych nanocząstek do kontrolowanego wydzielania NO. Zaproponowane w projekcie nanocząstki mogą znaleźć zastosowanie w medycynie np. w terapii antynowotworowej, gojeniu ran lub jako środki o działaniu przeciwbakteryjnym. Kontrola uwalniania NO w organizmie może pomóc w leczeniu takich chorób jak: miażdżyca, zatory lub trwale zwiększyć światło naczyń krwionośnych.