Materiały SILP odnoszą się do cieczy jonowych, które są unieruchomione na różnego rodzaju nośnikach (np. krzemionka, nanocząstki magnetyczne, nanorurki węglowe itp.). Synergiczne działanie cieczy jonowych i ich nośników może wywołać szereg nowych właściwości i przy jednoczesnym zachowaniu zalet obu materiałów. Ich potencjał dostrzeżono głównie w katalizie, jednak ich zastosowanie jest o wiele szersze. W przypadku sorpcji na materiałach SILP, literatura do tej pory wskazuje na ich wykorzystanie do sorpcji m.in. CO₂, lotnych związków organicznych, jonów metali ciężkich, związków organicznych (np. pochodnych fenolowych), czy odsalania lub odsiarczania. Przesłanką do wykorzystania SILP jako sorbentów jest przede wszystkim ich powinowactwo do odpowiedniego zanieczyszczenia (związku/materiału). Wykorzystanie cieczy jonowych w różnorodnych procesach często wiąże się z ich przewagą nad procesami istniejącymi, istnieje jednak szereg przeciwskazań: wysoką lepkość wszystkich IL (powolny transport masy), czy cena (szczególnie biorąc pod uwagę cały cykl życia – powstanie, wykorzystanie, recykling i/lub utylizację). Celem projektu jest otrzymanie cieczy jonowych unieruchomionych (immobilizowanych) na powierzchni (ang. supported ionic liquid phase, SILP), ich charakterystyka oraz określenie właściwości sorpcyjnych.