Baterie wykorzystujące nieorganiczne, stałociałowe elektrolity zamiast łatwopalnych organicznych ciekłych elektrolitów stanowią niezwykle obiecujące rozwiązanie z punktu widzenia stabilności, wydajności i bezpieczeństwa. Niestety większość super-jonowych materiałów nieorganicznych wykazuje dyfuzję jonową na poziomie typowych ciał stałych. W konsekwencji, tylko niewielka liczba spośród tysięcy takich materiałów jest rozważana jako potencjalne elektrolity. Intrygujące jest to, że tych kilka materiałów wykazuje niezwykłą szybką dyfuzję i wysoką przewodność - wyższą o kilka rzędów wielkości w porównaniu do standardowych ciał stałych i porównywalną z dyfuzją jonową w ciekłych elektrolitach. Przyczyna tego efektu nie została do tej pory wyjaśniona. Wyjaśnienie mechanizmów dyfuzji jonowej wymaga unikalnych narzędzi eksperymentalnych i teoretycznych. Narzędziem takim jest relaksometria Magnetycznego Rezonansu Jądrowego (MRJ) w połączeniu z komplementarnymi metodami MRJ: dyfuzjometrią i spektroskopią oraz spektroskopią dielektryczną. Analiza wyników eksperymentów relaksacji MRJ prowadzonych w funkcji pola magnetycznego dostarcza unikalnych informacji o mechanizmach ruchu jonów i charakterze procesów dyfuzji. Informacje takie nie są możliwe do uzyskania innymi metodami.