Urazy układu nerwowego dotykają ponad miliard ludzi na całym świecie, każdego roku prowadząc do 6,8 miliona zgonów. Uszkodzenie nerwów obwodowych jest częstym powikłaniem klinicznym po wszelkiego rodzaju urazach, zwłaszcza po wypadkach oraz jako uboczny skutek operacji chirurgicznych i rozrostów nowotworowych. Uszkodzenie nerwów obwodowych występuje u 13–20 na 100 000 osób, zwykle wraz z innymi urazami prowadzącymi do zaburzeń funkcji czuciowych i motorycznych. Prowadnice nerwowe (neurotuby) są alternatywą dla standardowo wykorzystywanych autologicznych przeszczepów nerwowych, a ich zaletą jest szeroka dostępność, co pozwala uniknąć wykorzystywania innych nerwów jak w przypadku przeszczepów autologicznych. Neurotuby mają kształt tub, do których wprowadzane są kikuty uszkodzonego nerwu. Neurotuby wykonywane są z materiałów syntetycznych lub naturalnych.
Wiele doniesień naukowych wskazuje na ogromną różnorodność biomateriałów, które są wykorzystywane w zastosowaniach regeneracji układu nerwowego, jednak pomimo intensywnie prowadzonych badań w tej dziedzinie, wciąż poszukiwane są tuby mające odpowiednie właściwości mechaniczne oraz biologiczne. Idealna neurotuba powinna cechować się doskonałą biokompatybilnością, biodegradowalnością, elastycznością i nir powinna wywoływać reakcji immunologicznej. Dodatkowo kluczowy jest również dobór odpowiedniej metody produkcji powtarzalnych neurotub, które będą wspierać efektywną regenerację aksonów.  
 
Celem interdyscyplinarnego projektu GrooveNeuroTube jest wytworzenie kompozytowych tub metodą druku 3D w celu zwiększenia regeneracji nerwów obwodowych dla zastosowań po urazach. Technologia druku 3D jest jedną z najbardziej obiecujących i wydajnych metod w przypadku wytwarzania rusztowań komórkowych dla inżynierii tkankowej.
Polimery pochodzenia naturalnego, takie jak kwas hialuronowy (HA), wykazują unikalne właściwości biologiczne takie jak wysoka biokompatybilność, jednak charakteryzują się niskimi właściwościami mechanicznymi. Wykorzystanie polimerów syntetycznych, takich jak polikaprolakton (PCL), może znacząco poprawić stabilność i właściwości mechaniczne rusztowań komórkowych, co czyni je obiecującymi w produkcji konstruktów dla inżynierii tkankowej. Dodatkowo wprowadzenie substancji aktywnych (czynników wzrostu, czynników przeciwbakteryjnych) to kolejna zaleta mogąca poprawić adhezję komórek i wzrost aksonów a także zapobiec infekcjom bakteryjnym. Użyteczność klinicznego zastosowania GrooveNeuroTube zostanie przeanalizowana w warunkach in vivo na szczurzym modelu uszkodzenia nerwu kulszowego.